کد مطلب:276934 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
جنگ با ابزارهای پیشرفته
اینك برای اینكه خواننده ی عزیز اطمینان بیشتری پیدا كند كه جنگهای قبل از ظهور حضرت مهدی علیه السلام با ابزارهای جنگی مدرن واقع می شود، حدیثی را كه در همین زمینه، از پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت شده است متذكر می گردیم.
متقی هندی در كتاب «كنزالعمال» در روایتی از حذیفه الیمان، آورده است كه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
«لتقصدنكم نار هی الیوم خامدة، فی واد یقال له برهوت: تغشی الناس فیها عذاب ألیم، تأكل الأنفس و الأموال، تدور الدنیا كلها فی ثمانیة أیام، تطیر طیر الریح و السحاب، حرها باللیل أشد من حرها بالنهار، و لها ما بین السماء و الأرض دوی كدوی الرعد القاصف، هی من رؤس الخلایق أدنی من العرش، قیل یا رسول الله أسلیمة هی یؤمئذ علی المؤمنین و المؤمنات؟ قال: و أین المؤمنون و المؤمنات، هم شر من الحمر، یتسافدون كما تتسافد البهائم و لیس فیهم رجل یقول: مه مه» [1] .
[ صفحه 276]
پیغمبر گرامی اسلام فرمود: در آینده آتشی بسوی شما روی خواهد آورد كه الان خاموش است از سرزمینی كه آن را «برهوت» می نامند، در آن آتش عذاب دردناكی است كه هم جانها و هم اموال مردم را پایمال می كند، تمام دنیا را در ظرف هشت روز دور می زند، و مانند پرواز ابر و باد به آسمان پرواز می كند. گرمی او در شب بیشتر از گرمی آن در روز است برای آن غرشی است در بین آسمان و زمین مانند غرش رعد كوبنده، و آن به سر مردم نزدیكتر است از عرش، به آن حضرت عرض شد: یا رسول الله آیا در آن روز مؤمنین و مؤمنات از آن آتش درامانند؟ فرمود: مؤمنین و مؤمنات در آن روز كجا هستند! مردمان آن روز از حیوانات وحشی شرورترند، مانند بهائم دور هم جمع می شوند و مانند جهیدن بهائم بر یكدیگر، بر روی همدیگر می جهند و یك مرد در میان آنها پیدا نمی شود كه بگوید بس است، بس است، این كارها را ترك كنید.
در روایت دیگری كه ظاهرا در همین زمینه از حضرت جواد الائمه علیه السلام نقل شده چنین آمده است:
«كأنی بجرائد شتی، تدعی بأسماء شتی، لا أری لهم رشدا و لا لدینهم صیانة. كلما مالوا الی جانب انهدم من الجانب الاخر یعارضهم رجل طبری». [2] .
«گروههای مسلح بسیار زیادی را گوئی هم اكنون با چشم خود می بینم كه با نامهای مختلفی نامیده می شوند برای آنها رشد عقلانی و سلامت ایمانی نمی بینم، هر گاه متوجه یك جانب كار خود شوند، جانب دیگر آن خراب می شود، مردی «طبری» با آنها به مقابله برمی خیزد».
كلمه ی «جرائد» كه درمتن عربی حدیث آمده جمع جریده، و به گروه سواری اطلاق می شود كه در میان آنها افراد پیاده نباشد.
بنابراین، ظاهرا مقصود از جرائد كه با نامهای مختلفی خوانده می شوند، كنایه از وسائط نقلیه و ابزار و آلات جنگی است كه در آخر زمان مورد استفاده ارتش و نیروهای مسلح قرار می گیرد. زیرا این وسائط نقلیه جنگی است كه امروز به نامهای مختلفی
[ صفحه 277]
چون: تانك، زرهپوش، خودرو، نفربر و امثال آن نامیده می شود.
و اینكه حضرت فرموده است برای آنها رشد عقلانی و سلامت ایمانی نمی بینم، این جمله كنایه از فاسق بودن و عدم تدین آنهاست كه همگی مردمانی شرور فاسد و گمراهند، و به دین و آئین اعتقاد ندارند.
و اما اینكه فرموده است «هرگاه به طرفی متمایل شدند آن طرف دیگر ساقط می شود» به حسب ظاهر معنایش این است كه: این گروههای مسلح از خود اختیاری ندارند، از هر طرف كه صدائی بلند شد به طرف آن می روند، و هر كسی كه روی كار آمد با او همراه می شوند و از اینرو همینكه به یك طرف متمایل شدند و بسوی حزب یا گروهی روی آوردند، آن طرف دیگر ساقط می شود.
و اما این كه فرموده است كه: «مردی طبری با آنها به مقابله برمی خیزد» ظاهرش این است كه از اهل ایران است. زیرا: كلمه ی «طبری» احتمالا منسوب به طبرستان و مقصود از آن، گیلان و مازندران و سرزمین «دیلم» است كه ممكن است منظور از او سیدحسنی و یا سیدهاشمی خراسانی باشد، و خدا داناتر است.
متقی هندی در كتاب «كنزالعمال» در روایتی از حذیفه الیمان، آورده است كه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
«لتقصدنكم نار هی الیوم خامدة، فی واد یقال له برهوت: تغشی الناس فیها عذاب ألیم، تأكل الأنفس و الأموال، تدور الدنیا كلها فی ثمانیة أیام، تطیر طیر الریح و السحاب، حرها باللیل أشد من حرها بالنهار، و لها ما بین السماء و الأرض دوی كدوی الرعد القاصف، هی من رؤس الخلایق أدنی من العرش، قیل یا رسول الله أسلیمة هی یؤمئذ علی المؤمنین و المؤمنات؟ قال: و أین المؤمنون و المؤمنات، هم شر من الحمر، یتسافدون كما تتسافد البهائم و لیس فیهم رجل یقول: مه مه» [1] .
[ صفحه 276]
پیغمبر گرامی اسلام فرمود: در آینده آتشی بسوی شما روی خواهد آورد كه الان خاموش است از سرزمینی كه آن را «برهوت» می نامند، در آن آتش عذاب دردناكی است كه هم جانها و هم اموال مردم را پایمال می كند، تمام دنیا را در ظرف هشت روز دور می زند، و مانند پرواز ابر و باد به آسمان پرواز می كند. گرمی او در شب بیشتر از گرمی آن در روز است برای آن غرشی است در بین آسمان و زمین مانند غرش رعد كوبنده، و آن به سر مردم نزدیكتر است از عرش، به آن حضرت عرض شد: یا رسول الله آیا در آن روز مؤمنین و مؤمنات از آن آتش درامانند؟ فرمود: مؤمنین و مؤمنات در آن روز كجا هستند! مردمان آن روز از حیوانات وحشی شرورترند، مانند بهائم دور هم جمع می شوند و مانند جهیدن بهائم بر یكدیگر، بر روی همدیگر می جهند و یك مرد در میان آنها پیدا نمی شود كه بگوید بس است، بس است، این كارها را ترك كنید.
در روایت دیگری كه ظاهرا در همین زمینه از حضرت جواد الائمه علیه السلام نقل شده چنین آمده است:
«كأنی بجرائد شتی، تدعی بأسماء شتی، لا أری لهم رشدا و لا لدینهم صیانة. كلما مالوا الی جانب انهدم من الجانب الاخر یعارضهم رجل طبری». [2] .
«گروههای مسلح بسیار زیادی را گوئی هم اكنون با چشم خود می بینم كه با نامهای مختلفی نامیده می شوند برای آنها رشد عقلانی و سلامت ایمانی نمی بینم، هر گاه متوجه یك جانب كار خود شوند، جانب دیگر آن خراب می شود، مردی «طبری» با آنها به مقابله برمی خیزد».
كلمه ی «جرائد» كه درمتن عربی حدیث آمده جمع جریده، و به گروه سواری اطلاق می شود كه در میان آنها افراد پیاده نباشد.
بنابراین، ظاهرا مقصود از جرائد كه با نامهای مختلفی خوانده می شوند، كنایه از وسائط نقلیه و ابزار و آلات جنگی است كه در آخر زمان مورد استفاده ارتش و نیروهای مسلح قرار می گیرد. زیرا این وسائط نقلیه جنگی است كه امروز به نامهای مختلفی
[ صفحه 277]
چون: تانك، زرهپوش، خودرو، نفربر و امثال آن نامیده می شود.
و اینكه حضرت فرموده است برای آنها رشد عقلانی و سلامت ایمانی نمی بینم، این جمله كنایه از فاسق بودن و عدم تدین آنهاست كه همگی مردمانی شرور فاسد و گمراهند، و به دین و آئین اعتقاد ندارند.
و اما اینكه فرموده است «هرگاه به طرفی متمایل شدند آن طرف دیگر ساقط می شود» به حسب ظاهر معنایش این است كه: این گروههای مسلح از خود اختیاری ندارند، از هر طرف كه صدائی بلند شد به طرف آن می روند، و هر كسی كه روی كار آمد با او همراه می شوند و از اینرو همینكه به یك طرف متمایل شدند و بسوی حزب یا گروهی روی آوردند، آن طرف دیگر ساقط می شود.
و اما این كه فرموده است كه: «مردی طبری با آنها به مقابله برمی خیزد» ظاهرش این است كه از اهل ایران است. زیرا: كلمه ی «طبری» احتمالا منسوب به طبرستان و مقصود از آن، گیلان و مازندران و سرزمین «دیلم» است كه ممكن است منظور از او سیدحسنی و یا سیدهاشمی خراسانی باشد، و خدا داناتر است.
[1] كنزالعمال ج 14 ص 345 حديث 38886، منتقم حقيقي ص 357 بنقل از كتاب «اليواقيت» ص 137 كه در سال 905 بعد از هجرت نوشته شده.
[2] فجايع الدهور مرحوم مرندي ص 144 و نوائب الدهور ج 3 ص 328 به نقل از كتاب دلائل براهين الفرقان.